وا صوتي اللي عجزت الناس توحيه
غريب يوم اصوات غيـري تشابـه
البيت بيتـك و المـواري مواريـه
لكن كبرت و لا كبـر معـك بابـه
و الناي لو نقض جروحك بـأغانيه
جـروح غيـرك نقضتهـا ربابـه
ما هو يتيم ان كنت انا اللي مغنيـه
ولا هو فقير ان كان جرحي زهابـه
و الغايب اللي يغري الشعر طاريـه
ما قـل قـدره لـو يطَـول غيابـه
كم لي و انا احث القصايـد تخليـه
حتى تلاشت رغبتـي فـي الكتابـه
و الشعر لو يفقد حروفه و اساميـه
مدري وش اللـي بعدهـا ينبغابـه
احترت بين اعتب عليه و اراضيـه
اخاف لا يجـرح رضـاه بـعتابـه
أحيان أقول آبيهـ, و أحيان ما آبيه
الا ابيـه و لـو يبـي لـي عذابـه
يـاللي تجونه دامني مااقدر آجيـه
وصُّوا ذهابه .. لا يشـح بـإيابـه
و قولوا له اني من كثر ماني أغليه
اشرب سرابه و ارتوي من سرابـه
و على كثر ماانسى اذا قلت ناسيـه
دار الزمان و جاب عشقه و جابـه
حنيت لـأيامه و ضحكـت لياليـه
قبله و بعـده كـل وقتـي رتابـه
ان لمت قلبـي عاقبتنـي محانيـه
وان قلت أبرضا عز نفسـي رقابـه
البارحه كنت اكسر الروح و انهيـه
كان الورق ارض و عيوني سحابـه
زرعت مااحبه ولا عـاد لـي فيـه
و جنيت احبـه لـو يطـول غيابـه